Sevmek insanı körü körüne değil, bile bile bağlar.

5 Kasım 2020 0 Yazar: rumeysa sariarslan

Birini Sevmek

Birini sevmek, diğerlerini sevmeme karşısında, imtiyazlı durum olarak bilinir. Birini sevmek, olağanüstü hislere götüren derin ve dar koridordur. Sevgi koridorundan geçerken sonuç için meraklı, yürüyüş için memnun, görüş alanının kısıtlılığı için kederli olur insan. Belki de o koridorun sonunda sevgi sahibinin kalbi vardır. Sevgi kalpler arasındaki bu uzun bağı keşfetmeyi ve öğrenmeyi başarabilmekse eğer, zorlu bir yolculuktur.

Sevmek güzeldir, şarkılar söyletir, rüzgara karşı koşturur insanı. Sevmek düşünmektir. Düşünemeyen; sevgiyi kalıcı körlükle karıştırır. Asla sorgulamayan sevgi ancak bir yanılgı ve bir şartlanmadır. Sevmek insanı körü körüne değil, bile bile bağlar. Sevgi yanıltabilir. Atlanılan ayrıntılar dönüp sevgi sahibinin başına çorap örebilir. Bazen sevgi özümsemektir, bazen yeniliğe ve bilinmeze olan hayranlık. Ama hep sıcaktır sevgi, sıcacıktır. Üşümüşsen ısıtır. Yalnızsan avutur, yutkunmuşsan mideni rahatlatır. Hep iyidir ve içinde hep olumlu bakışı taşır. Sanılır ki, bazen iç sızlatır sevgi. İşte onu yapan sevgi değil bağları keşfedilen ilişkidir. İlişki koparsa can acısı sevgiyi bastırır ve unutmayı emreder. Oysa o anda bile sevginin gücüne teslim olmak, insanı hem iç hem dış kriterleriyle genişleten, büyüten bir boyuttur. Acıyı hissederken sevgiyi duymazdan gelmek yerine şekil değiştirmesine izin vermek ve o sevgiyi başkasına akıtana kadar o haliyle kullanmak kafi gelmez mi? Sevgiyi; yok olmasın diye korumak, azalmasın diye közlemek, isyan etmesin diye yaşatmak ve kayıpları bir an önce kabullenebilmek yeterlidir bu eylem için.

Sevmek insanı körü körüne değil, bile bile bağlar.

Metni beğendiyseniz paylaşmayı unutmayın. Ayrıca yorumlarınızı bekliyorum. Benzer başka bir yazım için aşağıdaki linke tıklayabilirsiniz.

Kasım’da Aşk Başkadır