Yazarlık ve Oyunculuk
Niye yaşıyoruz biz bunları? Kimse bunların toplu tecavüzlerle, erkek şiddeti ile ensest, çocuk istismarları, toplumdaki bu çöküntü ile ilgili olmadığını söylemesin bana. Ahlaklı insan kafasını kaldırıp başkasını rahatsız edecek bakışlar da atmaz.
Aslında sana bunların özetini yüz yüze söyleyecektim. Gözlerinin içine bakamasam da tüm vücudumun karşında titrediğini görebilecektin. Ama iki hafta daha beklemek…
Bu şey hafifleyecek yerde çoğalarak artıyor. Üstelik kendini saklaması sinirime dokunuyor. Belki de bu kitabı ona bir an önce vermeliyim.
Yine de ben insanları ikiye ayıranlardanım. İyi/kötü, vicdanlı/vicdansız, dürüst/yalancı… Hangisini isterseniz. Ve bu ayrıma varmam zaman alsa da,
Yanlış yapanın cezasını kesinlikle kendim verebileceğimi sanıyordum. Oysa sadece tepki verebilirmişim. Şimdi diyebilirim ki, bir şeyler biliyorum. Nasıl biliyorum?
Kısa vadede düşüncesizce davranışlarımızın uzun vadede bizim dünyamızı yok etmemize sebep olacağını düşünebilecek gelişmişlikte değiliz. Hala ilkel dürtülerimizle yaşadığımızı kanıtlıyoruz.
Sen sevdiğin ve sevildiğinsin. Doğada fütursuzca gezen bir canlısın. Sen karnını doyuransın. Sen sevişensin. Sen mutlu olan, sen üzülensin. Sen kavga eden, gücü yetmediği yerde pes edensin.
Bunun dışında, buradan bakınca, bu coğrafyadan, bu yüzyılda, içinde bulunduğum toplumsal yozlaşmanın ne ilk, ne son ve ne de dönemine has yeni ve biricik bir özelliği olmadığını bildiğimden, dünyanın kendini tekrar edişinin beş yüzüncü filminin, bir milyonuncu oyuncusu olduğumu anlıyorum.