Gece Notları

Gece Notları

Daha fazla ertelemeyeceğim, çünkü yazmayı daha fazla ertelersem, pas tutacak kalemim. Arka fonda gecenin karanlığı, ön fonda İlhan İrem var. Yalnız başıma benim olmayan bir evdeyim. Geceyle birlikte ateşim ve soluklarım da artıyor. Hiçbir zaman yetmeyen soluklarım…

Kötü şeyler geride kalsa bile, benden götürdüklerini geri alamıyorum. Aklım, duygularım geri almama yetmiyor. Yoksa aklımdan da mı bir şeyler yitirdim. Kalemim yazıyor bu gece, ben söylemeden o yazıyor. Bir yanda yarın beni bekleyen sorumluluklar, diğer yanda uykumun bir türlü gelmeme konusundaki inadı.

Yakın zamanda bir beladan daha kurtuldum ama hiç de aydınlığa ermiş gibi değilim. Sebebini bilmediğim fizyolojik olaylar yaşıyorum sanki. Ve sebebi bana, çevrem tarafından, yeterli miktarda tekrarlanmayan duygusal çöküntüler.

Bir şeyler doğru mu yoksa bir şeyler yanlış mı hayatımda bilmiyorum. Yeni insanlarla tanışıyorum, yeni işler çeviriyorum, yeni sorumlulukların altına atıyorum kendimi çırılçıplak bütün benliğim ve bütün bensizliğimle. Ama üstesinden gelemediğimde hırslanmıyor ruhum, sadece yüreğim acıyor.

Sanki benden geriye kalan yalnızca yürek acısı. Sanki ben yalnızca bir parça yüreğim, bir parça et. Ve başka hiçbir şeye sahip değilim. Ruhumu kaybettim ve bana geri dönmesini bekliyorum. Bekliyorum onu ki, beni kurtarsın diye. Ama o beni uzaktan izliyor ve bazen yanına çağırıyor. Gitmiyorum, gitmem de… Çünkü birileri, üstün birileri bana, o sana gelecek diyor. Hem de eskisinden daha güçlü ve daha yırtıcı. Yüreğinle birleşebilmek için, o yüreğe yetecek asaleti ve gücü toplamaya ve sonra elindekini avucundakini sana getirmeye gitti. Terk etti seni. Taşıyabileceğin bir ruh olmak için terk etti.

Yazımı beğendiyseniz benzer bir yazı için tıklayınız.

Sevgilerimle.