Zaman ve Hayat

Zaman ve Hayat

Merhaba değerli zamanlar.

Zaman bir merdanenin durmaksızın dönmeye programlanmış hali gibi, hızla ilerliyor. İlerlerken bir şeyler değişiyor. Hayat bizlere sürprizler hazırlıyor. Yeni hikayeler sunuyor önümüze. Ve biz de bu hikayeleri keyifle, oburlukla tüketiyoruz.

Severek ve isteyerek keyifle var oluyoruz. Her şey fantastik bir varoluşta bize sunuluyor. Her şey alışılmışın dışında niteliklerde gelişiyor. Çünkü en baştaki hiçbir şey yaşamamışlığı, en baştaki bilinmezliği, en baştaki alışmamışlığı, dünya için deneyimsizliğimizi koruyoruz. O ilk hali, o çocukluğu, o acemiliği koruduğumuz için sevgiler, huzurlar, varoluşun keyfi ve hafifliği bizim ruhumuzda canlı, capcanlı yaşam olanağı buluyor. Var oluyor ve bizi mutlu ediyor. Ömür mutlulukla geçiyor. Dostlar, eğlence, zevk, meşk… Bunda bir sakınca görmüyorum. Her nereye baksam iyilik, sağlık.

Hayat öyküsünü, hayat türküsünü, hayat örtüsünü dinliyorum. Ben içindeyim. Hem dışında. Varım gerçeğim doğruyum. Ben olmaktan öyle güzel keyif alıyorum. Öyle mutluyum ve dinginim ki… Bu zenginlikten bütün insanlar faydalansın istiyorum. Belki de faydalanıyorlar işte. Ama bu varlık bilinci yayılsın, gölgeler ışığa boğulsun. Sevgi her yerde yeşersin. Mutluluk hüzünle iç içe ama mutluluk, özgürlüğün üzerindeki hüzün süsü olsun hayatın istiyorum. Asıl olan tatmin. Mutlak olan keyif. Kedersiz keyif. O keder, o keder değil ki. Kederde olmak güzel. Kederde olduğunun bilincinde olup, kederde olmayla özdeşleşmek kötü. Keder misafir, ıstırap geçici bir dost, çözüm için. Ama stabil mutluluk, huzur öyle mi? Değil. O olağanüstü varlık. Sevgili.

benzer başka bir yazım için;

Sevgilerimle.