Hayat ve İnsan

Hayat ve İnsan

13 Eylül 2018 0 Yazar: rumeysa sariarslan

Hayat ve İnsan

İnsanın kendini kaybedip bulmasını, tanımlayamadan bu süreci yaşıyorum sürekli. Haz kısmını hissediyorum ama beni delip geçen, kaybolduğumda sokaklarda aranırken yoran da bir süreç olduğunu inkar edemem doğrusu. Eğer yazmazsam-yazamazsam, biraz durayım sonra yazarım dersem, pat o kuyuya düşüveriyorum. Aslında herkesi seviyorum ben, herkesi ve her şeyi… Sevilecek ne varsa… Hala daha, evet! Dünya değişiyorsa da ben değişemiyorum. En bittiğim anda bile mücadele veriyorum yüreğimle. Kimseden beklemiyorum bir şey, bana rağmen-benimle. Ama buradayım işte.

Kendimi hissedemediğimde korkmuyor değilim. Düşlerimde kaygıya düşüyorum önce. Ya da o düşler yüzünden geliyor kaybolduğum inancım, bilmiyorum. Ama bir bakıyorum, yerimde bambaşka bir insan, yüreğim ağzıma geliyor, hıçkırıklarım boğazımda düğümleniyor. Çok uzun sürmemeli diyorum. Çok uzun sürmemeli, yeniden arayış. Aramadan da gelmez meret.

Sonraki rahatlayış, o sürekli dolup boşalma enerjisi kainatın. Çok acıkınca doymak gibi. Kendini arayınca bulmak. Sonsuz araştırmam benim, dünya…

İnsan kendi kendine yetebiliyor ne olursa olsun. Dışarıda ne yaşarsa yaşasın-yaşamalı da, ama içindeki güzelliği, kendine inancını kaybetmemeli hayatta. Bunu unutmamalı. Nitekim sevgiyi unutmamalı. Her yerden fışkırırcasına sevgiye boğmalı etrafındakileri. Ya da kendini. İkisi de sonunda sana dönüyor. Sonunda seni buluyor.

Yolculuklar huzurlu hayatta. Büyük yolculuğun birer izdüşümünü görüyorsun kısa yolculuklarında. Hayat çok basit, hayat çok karmaşık. Seni karmaşaya sürüklediğinde ne kadar basit olduğunu düşünebilirsen, sıyrılıyorsun kendi varlığın dışındaki enerjilerden. Seni senden almak isteyen düşünceden. En büyük düşmanın düşüncen oluyor her zaman. Bir sürü bakış açısına hakim olup ne zaman hangisini kullanacağını seçmek zorluyor seni ama başarıyorsun her seferinde. Gökyüzü yardım ediyor nasılsa.

Sonra hayat güzelleşiyor geriye…

Derin uykulara dalıp, pembe gözlükle uyanmak kadar…

Önce tutuyorsun elinden yüreğinin, ne istiyorsa yapıyorsun, sonra uzanıyorsun istediğine, elde etmek bu kadar kolaydı diyorsun…

Hayat senle ben gibi…

Sen ve ben…

Sadece bu, sen ve dışındakiler…

Eğer yazımı beğendiyseniz benzer bir yazım için tıklayınız.

Sevgilerimle.